Zorg als ligbed bij het zwembad
Eigen belang gaat steeds meer voor solidariteit
Vorige week zag ik een interessante kop op Volkskrant.nl: 'De zorgverzekering wordt steeds vaker gebruikt als een all-you-can-eat-buffet'. Zo'n artikel moet je natuurlijk even lezen - het bleek een column van huisarts Danka Stuijver.
Zorgverzekering als all-you-can-eat buffet
Ik snapte niet direct wat er met de vergelijking tussen een zorgverzekering en een all-you-can-eat-buffet bedoeld werd, dus was nieuwsgierig. En eigenlijk was het me bij de eerste alinea al duidelijk: het volop inzetten van zorg als je eigen risico toch al op is. Dat de kosten van de zorg die je gebruikt dan niet meer uitmaken want jij hoeft er niets extra meer voor te betalen.
Maak vooral gebruik van de vergoedingen...
Het ligt een beetje in het verlengde van de advertenties van opticiëns in de laatste maand van het jaar: als je nog brillen vergoeding over hebt... kom dan snel binnen! Maak vooral gebruik van de vergoeding die je nog kunt krijgen!
... of kies voor een behandeling als je eigen risico al op is
Nu kan ik er natuurlijk verontwaardigd over doen en dat ben ik aan de ene kant ook wel. Maar eerlijk is eerlijk: ik betrapte mezelf onlangs op een soortgelijke gedachte.
Een paar jaar geleden had ik ergens een bult, die heb ik voor de zekerheid laten onderzoeken. Niets kwaadaardigs dus lekker laten zitten. Inmiddels heb ik dit jaar helaas al veel gebruik moeten maken van het zorgstelsel. Die bult is er nog steeds en naar mijn idee ook verder gegroeid. Zit me regelmatig dwars, maar pijn doet-ie niet.
En ja, ik zei laatst tegen m'n man: "misschien moet ik die bult toch ook maar eens laten verwijderen. Hij is irritant en groter geworden. Dan kan ik dat het beste nog dit jaar doen... nu is m'n eigen risico toch al helemaal op." Dus ik denk ook zo...
Asociaal en onsolidair?
Is dat nu zo asociaal en onsolidair als Danka in haar column schrijft? Het valt te verwachten dat ik roep van niet - ik ga mezelf niet vrijwillig asociaal en onsolidair noemen. De vraag is waarom ik die bult wil laten verwijderen. Hij is irritant maar niet zorgwekkend.
Het kost geld om 'm te laten weghalen, dat sowieso. En op dit moment is het zo dat de timing van laten weghalen bepaalt of ik daar zelf voor betaal of niet. Doe ik het volgend jaar, als m'n andere gedoe hopelijk opgelost is... dan gaat het vers uit m'n eigen risico. Doe ik het dit jaar, dan niet.
Niet noodzakelijke behandelingen
Hier gaat het om een medische handeling die niet noodzakelijk is. Dat zijn dus ook de onderwerpen waar dit speelt. Bij zorg die noodzakelijk is denk je er niet over na - dat moet gewoon gebeuren. En toch is dat ook al een vraag waard: wát is noodzakelijke zorg? Soms is dat overduidelijk: een gebroken been, een tumor, een hartstilstand... daar kun je moeilijk van beweren dat behandeling niet nodig is.
Er zijn ook genoeg klachten waarvan je de noodzaak tot behandelen wel kunt bediscussiëren. De één zal er zonder problemen mee doorlopen, de ander zal hoog en laag springen om er iets aan te laten doen. En alles daar tussenin - zoals mijn bult.
Zorgverzekering als abonnement op zorg....
Een mooie quote van een patiënt in de column:
Maandelijks is de zorgverzekering mijn duurste abonnement, daar mag ik dan toch wel wat voor terugeisen, of niet soms?
Natuurlijk kost je zorgverzekering een hap uit je maandelijkse budget. Maar om het nou een abonnement te noemen waar je wel wat voor mag terugeisen... dan heb je het niet begrepen vind ik.
WW-uitkering als recht waar je voor spaart...
Dat doet me denken aan iemand in mijn omgeving die een keer zei, toen hij werkloos was en niet erg hard z'n best deed om een nieuwe baan te vinden: "ik heb toch jarenlang WW-premie betaald, ik heb er dus voor gespaard om nu rustig aan te doen". Dat is dus níet hoe het werkt. Niet met de WW en niet met de zorgverzekering.
Vergelijk zorgverzekeringen voor komend jaar
Bedoeling van de zorgverzekering raakt ondergesneeuwd
Bij zorg is het nog vele malen ingewikkelder dan bij een WW-uitkering. De column gaat er mooi op in hoe niet alleen verzekerden, maar ook behandelaars en verzekeraars een cultuur creëren waarin de bedoeling van de zorgverzekering - een solidair systeem waarin iedereen die zorg nodig heeft die ook kan krijgen - ondersneeuwt.
Waarin we binnen de regels en voorwaarden die er zijn wel graag het maximale eruit halen voor onszelf. Of die behandelingen nu objectief gezien noodzakelijk zijn of niet. Het gevolg: de kosten van de zorg rijzen de pan uit en hele volksstammen wijzen naar de zorginstellingen, verzekeraars en overheid als schuldige. Terwijl we het deels toch écht ook zelf doen.
Handdoek op de ligbedjes bij het zwembad
Naast het all-you-can-eat-buffet trekt de column ook de vergelijking met de handdoek op één van de schaarse ligbedden bij het zwembad op je vakantie. Het is niet de bedoeling en toch doen heel veel mensen het. Je irriteert je eraan, maar omdat anderen het allemaal doen betrap je jezelf erop dat je na een paar dagen óók met die handdoek naar het zwembad loopt voordat je gaat ontbijten.
Iedereen doet het... waarom ik dan niet?
Dat is het een beetje: het gevoel dat iedereen het doet. Waarom zou ik het dan niet doen? Moet ik de fatsoensprinses zijn? De roepende in de woestijn? Degene die stilstaat bij een rood stoplicht terwijl iedereen doorloopt? Okay, met dat laatste overtreed je werkelijk een regel... en dat doe je bij het zwembad ook, want elk hotel heeft ergens wel een briefje hangen waarop staat dat dat handdoeken-gedoe niet toegestaan is. Maar je snapt wat ik bedoel.
Mijn persoonlijke gedrag maakt geen verschil
Het is niet zo dat als ik die bult niet laat weghalen - of daarmee wacht tot volgend jaar, het probleem verdwijnt. Het maakt niet uit. Het is geen druppel op een gloeiende plaat, niet eens een watermolecuul in het geheel bekeken. Het enige verschil is uiteindelijk te merken op mijn eigen bankrekening, nergens anders. Dus tja. Ondertussen denkt iedereen zo en krijgen we dus deze situatie.
Eigen risico per behandeling ipv per jaar?
Ik las laatst ergens het idee om niet één bedrag aan eigen risico per jaar te hanteren, maar een eigen risico per behandeling. Zoals bij je autoverzekering: een eigen risico per schade. Daar zou wat in kunnen zitten.
Maximeren voor de solidaiteit
Aan de andere kant moet je dat ook wel weer maximeren - er zijn nu eenmaal ongelukkigen die heel veel zorg nodig hebben in een jaar. Die wil je niet opzadelen met heel vaak dat eigen risico voor elke nieuwe behandeling. Maar stel je een maximum, dan houd je ook in stand dat mensen die dat maximum bereikt hebben weer zorg gaan afnemen omdat het ze toch niets kost.
Onbetaalbare zorg als resultaat
Kortom: ik weet er ook geen oplossing voor. Dit hele verhaal heeft te maken met de samenleving die steeds individualistischer wordt. Solidariteit verdwijnt, terwijl het zorgstelsel daarop gebaseerd is. We zien de gezondheidszorg steeds minder als collectief goed en meer als individueel recht, schrijft Danka Stuijver. Voeg daar de commercie bij behandelaars, bedrijven en verzekeraars aan toe en een onbetaalbare zorg is het resultaat.
Zo helpen we je de beste polis voor 2021 te kiezen!
Nu aanmelden