Onbegrepen vrouwen en inclusiviteit bij banken
Basis budgetcoaching voor iedereen vanuit de overheid
Vandaag een kop op Telegraaf.nl die me meteen triggert: 'Vrouw voelt zich onbegrepen door financieel adviseur'. Dat maakt van alles in me los, heel grappig.
Onbegrepen...
Het is maar een korte zin, en toch zitten er al 3 dingen in waar ik op aansla. Vrouw - onbegrepen - financieel adviseur. Tja, ik ben natuurlijk zelf vrouw en vroeger was ik financieel adviseur. En dat 'onbegrepen'... dat vind ik een nare slachtofferterm. Daarmee leg je de verantwoordelijkheid van een probleem bij een ander: jij begrijpt me niet en daar kan ik niets aan doen.
Inclusiviteit in financiële dienstverlening
Dat gezegd hebbende - waar gaat het artikel eigenlijk over? Kennelijk heeft ABN Amro een rapport aangeboden aan koningin Máxima. Het onderwerp: het belang van inclusiviteit in financiële dienstverlening, oftewel 'inclusive banking'. Het AD heeft er uitgebreider over geschreven: ABN Amro zet in op 'inclusive banking': iedereen moet zich gezien voelen. Nu ben ik eerlijk gezegd enigszins allergisch voor het begrip 'inclusiviteit'... niet omdat ik er tegen ben, maar omdat het gebruik van de term her en der behoorlijk doorslaat in mijn ogen.
Vrouwen voelen zich niet begrepen door financieel adviseur
Maar goed, waar het over gaat: veel Nederlandse vrouwen hebben het gevoel dat ze niet worden begrepen door hun financieel adviseur. Bij vrouwen met een krappe beurs vindt driekwart dat banken hen onvoldoende helpen met het op orde krijgen van hun financiën. Maar ook twee van de drie vermogende vrouwen vinden dat de financiële dienstverlening niet aansluit bij hun behoeften.
Financieel advies moet geld opleveren
Het lijkt mij dat er een groot verschil is in het contact dat een vrouw met een krappe beurs en een vermogende vrouw heeft met een financieel adviseur. Laten we wel wezen, financieel adviseurs moeten ook gewoon geld verdienen. Het zijn geen ambtenaren of zorgverleners. Bij mensen met een krappe beurs - of dat nu mannen of vrouwen zijn - is niet veel te halen, dus krijgen die weinig aandacht. Dat is niet leuk maar wel logisch.
Dienstverlening aanpassen aan behoeften - tuurlijk!
Bij vermogende vrouwen is dat anders: aan hen kan een bank of een advieskantoor wél geld verdienen. Die krijgen ongetwijfeld de nodige aandacht, alleen kennelijk dus niet de juiste aandacht. Niet de aandacht die bij hen past, gericht op de dingen die zij belangrijk vinden. Dat vergt kennelijk een omslag in de focus van financieel adviseurs: nagaan waar de klant behoefte aan heeft en de dienstverlening daarop aanpassen. Doen ze dat nog niet dan? Heel bijzonder!
Budgetcoaching kost geld
Terug naar de vrouwen met de krappe beurs. Ik denk oprecht dat je niet van banken of advieskantoren kunt verwachten dat ze zich persoonlijk bezighouden met budgetcoaching. Want dat is waar we het over hebben: het op orde krijgen van de financiën - daarvoor heb je een budgetcoach nodig.
Geen cent te makken
Daar zijn er talloze van in Nederland, alleen moeten die zelf ook weer ergens van leven. En tja, als je geen cent te makken hebt is het wat lastig om geld uit te trekken voor een budgetcoach. Ook al zou dat geld zich prima terugverdienen, de stap is te groot.
Betaald door werkgever, hypotheekbank of woningbouwvereniging
Niet voor niets zijn er werkgevers, hypotheekbanken en woningbouwverenigingen die budgetcoaches inschakelen voor hun werknemers, klanten en huurders. Die bedrijven hebben er duidelijk direct belang bij dat deze mensen hun geldzaken onder controle hebben en houden. Financiële stress zorgt voor ziekteverzuim. En het is ook heel wat waard als de hypotheeklasten en huur zonder problemen betaald worden.
Commercieel belang of hulpverlening
Is er geen financieel belang, dan zal een commercieel bedrijf niet zo snel intensief aan budgetcoaching doen. En een bank is ook gewoon een commercieel bedrijf. Waar moeten mensen die begeleiding dan krijgen? Vooralsnog zijn ze aangewezen op de echte hulpverlening via de gemeente of vrijwilligersorganisaties zoals Humanitas Thuisadministratie.
Drempel om hulp te vragen is hoog
Ik denk dat daar de crux zit. De drempel om hulp te vragen bij het op orde krijgen van je financiën is best hoog. Er zit schaamte dat je het niet zelf voor elkaar krijgt. Zolang je niet echt diep in de schulden zit ga je die stap niet zo snel zetten. Terwijl het zoveel beter zou zijn om zonder enige drempel wat begeleiding te krijgen.
Die drempel zit bij jezelf
Die drempel zit niet in de mogelijkheden die er zijn voor begeleiding. Er zijn heel wat stichtingen en organisaties waar je kunt aankloppen. De drempel zit bij jezelf! Daar kan de bank niets aan doen. Hooguit de overheid, door een regeling te treffen waarmee iedereen actief begeleiding aangeboden wordt in het leren omgaan met geldzaken.
Begin bij de jongeren
Dat zou moeten beginnen op de middelbare school lijkt me. Het economie-onderwijs dat ik heb gezien bij mijn jongens op de havo staat voor het grootste gedeelte zó ver van het bed van die jongeren dat het ze totaal niet boeit, en ze er ook heel weinig aan hebben.
Persoonlijke geldzaken ipv bedrijfsbalansen
Waarom leren ze over balansen en verlies- en winstrekeningen, rentabiliteit en solvabiliteit van bedrijven - maar niet heel uitgebreid over het op orde houden van persoonlijke financiën? Dat is toch veel belangrijker?
Standaard traject bij op jezelf wonen
Jongeren die op zichzelf gaan wonen zouden in mijn ogen standaard een begeleidingstraject aangeboden moeten krijgen vanuit de overheid. Om te checken hoe de financiële opvoeding in hun jeugd is geland - als die er al was. En vervolgens gaten in de kennis, vaardigheden en gewoonten op te vullen. Pas dan zullen ze werkelijk het belang zien en voelen. Want niemand raakt voor z'n lol in de schulden, niemand vindt het leuk om aan het eind van de maand geen geld meer te hebben voor behoorlijk eten.
Periodieke update
Als vervolg op dat 'startpakket' kun je dan een periodieke update doen, afhankelijk van het profiel. Bij de één zal een korte 'check-in' eens per 5 jaar genoeg zijn - terwijl de ander misschien wel elk half jaar een contactmoment nodig heeft. Met altijd de mogelijkheid om tussentijds contact te zoeken als er iets in je persoonlijke situatie verandert. Een scheiding bijvoorbeeld, of het overlijden van de partner.
Ik zie dit wel voor me, lijkt me super nuttig als de overheid hierin het voortouw zou nemen en er serieus geld in zou stoppen. Daarmee kan veel ellende van financiële problemen en stress voorkomen worden.
Moet een bank aandacht besteden aan inclusiviteit?
Terug naar dat rapport van ABN AMRO. Zeg ik dat de banken geen aandacht hoeven te besteden aan inclusiviteit? Natuurlijk vind ik dat een bank toegankelijk moet zijn voor iedereen. Iedereen serieus moet nemen, of je nu man of vrouw bent, rijk of arm, groot of klein, gekleurd of wit, het maakt niet uit. Hoe ver de dienstverlening moet gaan... dat moet een bank lekker zelf weten, dat is afhankelijk van hun eigen strategie en visie.
Maatschappelijke verantwoordelijkheid
Het is op zich te prijzen dat ABN AMRO hier een stukje maatschappelijke verantwoordelijkheid neemt door zich hiermee bezig te houden. Toch zou ik die taak richting mensen (niet per se vrouwen!) met een krappe beurs liever bij de overheid zien.
