Meer steun of niet zo zielig doen?
Eigen verantwoordelijkheid heeft ook grenzen
Tijdens mijn 'nieuwsrondje' van vanmorgen trokken twee artikelen mijn aandacht. De overeenkomst: allebei gaan ze over ongelijkheid, alleen wel op een heel verschillende manier.
Sander Schimmelpenninck: brug over de kloof
Op FD.nl las ik een interview met Sander Schimmelpenninck. Interessant figuur - je bent 'm ongetwijfeld wel ergens in de media tegengekomen. Hij is hoofdredacteur geweest van Quote en een echte graaf, van adel dus.
Rijken tegen de schenen schoppen
Hij zit aan de rijke kant van de samenleving maar neemt een positie in waarin hij diezelfde rijke kant tegen de schenen schopt. Bijvoorbeeld door te stellen dat erfenissen en schenkingen veel zwaarder belast mogen worden.
Sander en de brug
Sander heeft nu een boek geschreven dat morgen uitkomt: 'Sander en de brug'. Daarin komt hij met een aantal voorstellen voor een 'beter Nederland'. Hij heeft het niet zo zeer over gelijkheid, wel over kansengelijkheid. Eén van de voorstellen: geef iedere 25-jarige een ton als startkapitaal. Voor het starten van een bedrijf, het kopen van een huis of om mee te beleggen in een staatsfonds. De enige tegenprestatie zou dan één jaar maatschappelijke dienstplicht moeten zijn.
Sander en de kloof
Interessant... ik ben heel nieuwsgierig naar het boek! Aangezien het gekenmerkt wordt als een vervolg op de TV-serie Sander en de kloof moet ik maar eens even kijken of ik die nog ergens kan terugvinden. Heb jij die gezien?
Nibud: kijk bij steun ook naar uitgaven
Op NU.nl zag ik de kop 'Nibud: Kijk bij steun niet alleen naar inkomen, ook naar uitgaven'. De kern: bij steunmaatregelen moet niet alleen gekeken worden naar het inkomen. Ook uitgaven zouden een rol moeten spelen, in de zin dat sommige mensen noodgedwongen hogere uitgaven hebben dan anderen. En dus meer moeite hebben met rondkomen dan anderen die hetzelfde inkomen hebben.
Bij hoge lasten houd je minder over van hetzelfde inkomen
Het is natuurlijk waar. De één heeft hogere vaste lasten dan de ander en houdt dus van hetzelfde inkomen minder over om vrij te besteden. Dat is een simpele rekensom. Nibud vindt dat daar rekening mee gehouden moet worden, maar zegt niet hoe dat dan zou moeten. Het artikel zelf heeft eigenlijk verder niet zoveel spannends, de 877 reacties eronder des te meer.
Meer steun of niet zo zielig doen?
Je hebt reacties van mensen die vinden dat zij meer steun zouden moeten krijgen omdat ze door allerlei omstandigheden simpelweg niet rond kunnen komen. Maar ook degenen die vinden dat anderen niet zo zielig moeten doen. Dat hoge lasten vaak voortkomen uit eigen beslissingen. Dat mensen die hun volledige inkomen uitgeven, geen buffer opbouwen, niet bevoordeeld moeten worden boven hen die sparen.
Eigen verantwoordelijkheid, maar...
Ik zit aan de kant van de eigen verantwoordelijkheid, maar weet natuurlijk ook dat er heel wat mensen zijn die niet in staat zijn volledig in hun eigen inkomen te voorzien en hoge lasten te betalen. Die moeten daarbij geholpen worden, maar hoe?
Steun: wanneer wel, wanneer niet?
Wat is de ideale manier? Hoe zorg je ervoor dat steun terechtkomt bij de mensen die het écht nodig hebben én er zelf niets aan kunnen doen? Wie bepaalt dat, en op basis van welke criteria? Aan elke oplossing zitten voor- en nadelen. Daarom ben ik dus benieuwd naar wat Sander Schimmelpenninck voorstelt.
